
Tiki-Patu
Książka w sposób przystępny przybliża najważniejsze fakty związane z dziejami markizyjskiego tatuażu począwszy od pierwszego, przypadkowego spotkania Europejczyków z mieszkańcami Markizów pod koniec XVI stulecia, aż do czasów współczesnych.
Eksponuje wkład w stopniowe, rozciągające się na kilka wieków, poznawanie tej specyficznej, markizyjskiej, wizualnej trwałej wypowiedzi na powierzchni ciała przez europejskich żeglarzy, podróżników, misjonarzy, pisarzy, artystów i badaczy. Przebywając wśród wyspiarzy spisywali wrażenia z obserwacji ich sposobu życia, kultury, w tym zjawiska tatuażu, z jego formą, funkcją, techniką i towarzyszącymi obrzędami.
Tatuaż u Markizyjczyków, podobnie jak u innych egzotycznych ludów, pełnił przede wszystkim funkcję systemu komunikacji, związanego z obowiązującymi tradycją i wartościami, których respektowanie umożliwiało egzystencję w plemiennej społeczności. Nie oznaczało to jednak, że lokalni specjaliści od tej modyfikacji ciała zawsze bardziej interesowali się treścią przekazywaną w formie plastycznej, niż artystycznym efektem ich twórczości. Niepowtarzalne wartości dekoracyjne często odgrywały w markizyjskim tatuażu pierwszoplanową rolę, budząc kunsztownym i skomplikowanym wykonaniem podziw i zdumienie europejskich przybyszów.
Andrzej Jelski jest absolwentem Wydziału Historycznego (kierunek etnografia) i Podyplomowego Studium Afrykanistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się zagadnieniami sztuki plemiennej, plastyki współczesnej oraz genealogii. Ma w swym dorobku ponad 100 publikacji.Do najważniejszych jego prac należą: Twórczość plastyczna i wystawiennictwo w Radomiu w latach 1945 – 1989, Radom 1990 (współautorstwo); Portret. Funkcja – Forma – Symbol. MateriałySesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Toruń 1986. Pod red. naukową T.S. Jaroszewskiego, Warszawa 1990 (współautorstwo); Tatuaż, Warszawa 1993; Tatuirovka, Mińsk 1996; Tatuaż, Gliwice 2007. 2 wyd., poprawione i rozszerzone; Jelscy h. Pielesz. Sylwetki i osobowości. Siedziby, Opole 2013.